Het najaar is net zo onvoorspelbaar en grillig als het voorjaar.
Het was een tijd geleden dat ik haar had gezien. Ze had het druk en was gestrest, de opdrachtgever deed moeilijk en ze zocht andere werkruimte. Bij haar was het altijd hollen. Gelukkig was er tussendoor telefonisch contact geweest.
Het restaurant zat vol er werd veel geluncht deze dagen, ’s avonds uit eten was nu eenmaal geen optie. Na de lunch in de Gasterij, gelegen in een natuurgebied en opgetrokken in de bijpassende landelijke stijl, zouden we gaan wandelen. Tenminste zo lang het weer dat toeliet, de zon was eindelijk doorgebroken na een fikse regenbui eerder die ochtend. Het najaar is net zo onvoorspelbaar en grillig als het voorjaar.
Op weg naar de voor ons gereserveerde tafel, keek ik wat er zoal door de andere gasten werd genuttigd. Het hele restaurant was gevuld met heerlijke geuren. De goed gevulde borden en de prettige sfeer die er heerste, bevestigden dat het smaakte zoals de gasten het hadden verwacht.
Zij kwamen rechtstreeks naar de afspraak. Wij waren vanuit huis vertrokken met de andere kinderen.
Ze waren maar een kwartier later. Onbewust had ik daar al rekening mee gehouden. Terwijl we zaten te wachten, weerklonk het geroezemoes in de ruimte waar we ons bevonden. Als het je eenmaal opvalt, is het moeilijk te negeren.
Met haar wakend oog en op de uitkijk naar hun komst, zag haar moeder haar als eerste. Blijdschap alom, alleen dat al was een cadeautje.
Ze namen plaats op de twee open plekken. Hij aan de kop van de tafel en zij naast haar zus.
Ons werd gevraagd wat we wilden drinken en daarna ging het gesprek aan onze tafel verder. Ik luisterde en keek en wat ik zag maakte me ontzettend blij; een ontspannen gezicht, golvende haren, blije ogen. Dat moment goed in mij opnemen, vastleggen in mijn geheugen.
“Je ziet er gelukkig uit.”
“Dank je”, zei ze lief. Ze straalde zo mogelijk nog meer. “Dat komt door hem.”
Daarmee verraste ze haar vriend, dat zag je direct. Schuchter verwerkte hij haar antwoord.
Wat een memorabel moment om al dat geluk te mogen aanschouwen en wat heerlijk dat iedereen er was, het maakte ook van mij een gelukkig meisje.
Liever luisteren?
Mirjam mijmert 
Hele mooie woorden mirjam 🙂
LikeLike
Dank je wel Lot! ♥️
LikeLike
Ik denk dat ik de vader ben van de jongeman.
Ik begrijp zo goed wat je in haar gezicht kon aflezen, dat zie ik hetzelfde in hem.
Mooi beschreven.
LikeLike
Wat leuk dat je herkenning ziet! De liefde, zo mooi, zo mooi. Dank voor het compliment 😊
LikeLike
Wat ontzettend mooi geschreven! Vol trots en met tranen in mijn ogen lees ik het steeds weer. Vol trots omdat “hem” onze zoon is. Dankbaar dat hij mensen gelukkig maakt, daar horen zijn vader en ik ook bij. Dankbaar dat het lieve meisje en haar familie op zijn pad zijn gekomen.
LikeLike
Wauw, Cindy, het ontroert mij dat het jou zo raakt. Dank je wel. En je begrijpt natuurlijk dat ook wij heel blij zijn dat deze twee mooie mensen elkaar hebben gevonden en dat wij daarvan getuige mogen zijn. Liefs, Mirjam ❤️
LikeLike