Met de mooie jongen mocht ik op pad. Ik had hem gevraagd, dat was nogal wat. We waren met z’n tweeën, heel exclusief En namen het ongewone ervan voor lief. Het kwam weinig voor, alle andere keren ging zijn moeder mee Dit keer kwam zij er niet tussen, een keihard ‘nee’. We keken hier en aten daar Ontspannen en gezellig, we hadden het goed voor elkaar. En na een wandeling en een fijn gerecht werd hij weer teruggebracht Alwaar zijn moeder hem had opgewacht. Ze knuffelde met hem en ook met mij Dit samengesteld gezin maakt ontzettend blij.
Het najaar is net zo onvoorspelbaar en grillig als het voorjaar.
Het was een tijd geleden dat ik haar had gezien. Ze had het druk en was gestrest, de opdrachtgever deed moeilijk en ze zocht andere werkruimte. Bij haar was het altijd hollen. Gelukkig was er tussendoor telefonisch contact geweest.
De vriendin straalde. Ze zag er fris en wakker uit.
Onlangs spraken wij er toevalligerwijs over; het was lang geleden dat we de vriendin van dochterlief hadden gezien. Zoals dat gaat wanneer kinderen uitvliegen naar hun studentenstad die voor beiden in een ander deel van Nederland ligt. Natuurlijk hadden dochter en vriendin elkaar regelmatig opgezocht. Jongeren zijn zo makkelijk, die stappen in de trein en reizen overal naartoe. En nu bleek de vriendin van dochterlief óók dat weekend in haar ouderlijk huis te bivakkeren. Een uur nadat dochterlief was thuisgekomen stapte ze op de fiets, de kans elkaar te zien moet je immers benutten en die tien minuten fietsen in de avond was een peulenschil. Ergens midden in de nacht was ze thuisgekomen. Gek hoe dat werkt, zodra kinderen weer thuis zijn, switcht die ouderlijke waakstand automatisch om. Gelukkig heeft die stand een beperkt bereik en gaat het uit zodra de tas met spullen om weer naar de studentenkamer te vertrekken, over de schouder is geslagen. ’s Ochtends vertelde dochterlief dat haar allerliefste vriendin even langskwam, koffie en kletsen. De vriendin straalde, ze zag er fris en wakker uit. Het was goed haar weer te zien. Het snelle praten en denken, de manier hoe jongvolwassenen in de wereld staan en wat ze bezighoudt, het is een verademing te horen wat bij hen allemaal speelt. Beiden serieus en beiden zielsgelukkig dat er weer een beetje leven in het leven komt. De koffie werden er twee, de voorgenomen lunch op een terras met z’n tweeën werd een uitgebreide lunch in huis met z’n vijven. Broodjes, beleg, eitjes, jus d’orange; wonderbaarlijk wat je zomaar overal vandaan kan toveren. Haar bezoek was de hoognodige oppepper op deze druilerige ochtend. Als de wervelwind die zij is, vertrok ze zoals ze was gekomen. Op weg naar haar volgende afspraak, ons huis rijkelijk gevuld met haar energie achterlatend.
Mirjam mijmert 