poëzie en proza, lezen en luisteren
Bezat ik maar een gave om jou van diegene te voorzien waarmee je tot in oneindigheid lang en gelukkig leeft.
Vanochtend moest ik aan je denken, gistermiddag eigenlijk al. Dat wist ik knap te parkeren er waren nog zoveel andere bezigheden die mij bezighielden.
Totdat de dagelijkse gang van zaken weer de overhand neemt en we ons laten regeren door onze kop, is er dat ene moment van vurige zaligheid.
Heb jij dat wel eens, dat je volstrekt onverwacht in aangename verrassing raakt bij de zachtheid van de huid die je zo goed kent, die je al zolang liefhebt.
En toch, soms, wanneer je in totale onbevangenheid verkeert, is die aanraking meer dan een streling of liefkozing. Dat je opnieuw beseft hoe bijzonder het is de zinnelijkheid te ervaren en voelt hoe intens liefhebben kan zijn.
Het najaar is net zo onvoorspelbaar en grillig als het voorjaar.
Het was een tijd geleden dat ik haar had gezien. Ze had het druk en was gestrest, de opdrachtgever deed moeilijk en ze zocht andere werkruimte. Bij haar was het altijd hollen. Gelukkig was er tussendoor telefonisch contact geweest.
Het was een weekenddag zonder verplichtingen.
De zon wilde ons laten geloven dat het nog zomer was.
Grappenmaker. De bomen kleuren al in hun herfsttooi.
Het zijn momenten. Het besef dat je gelukkig bent.
De beschrijving van de aanleiding zelf is weinig poëtisch.
Dat zou slechts een weergave van een gebeurtenis zijn.
De details maken het verschil.
Het moment dat je naar buiten stapt,
de wasmand vol bonte kleuren.
Een zalige warmte die je begroet.
Lief die al druk bezig is geweest,
mij trakteert op een andere aanblik van de tuin.
De routinematige bezigheid van het ophangen van de was,
die geur, vermengd met pas gemaaid gras.
Terwijl je nog eens je hand langs het shirt strijkt, is het al begonnen.
Nauwelijks te beschrijven flarden van gedachten.
Lief staat naast je; het verlangen voelt net zo als eerst, zoals in het begin.
Nog steeds ben ik verliefd.
En intens gelukkig.
Mirjam mijmert 