Gelukkig met weinig

Foto: Mirjam Noach


Haar wandeltempo lag laag, je zou het snel slenteren kunnen noemen.

De duinen zijn veel dichterbij dan ze dacht. Eindelijk kan ze daar urenlang rondstruinen zonder dat afstand een drempel is.
Ze bewaren geheimen, de duinen. Dat voel je, als je de tijd neemt om goed te kijken en te voelen waar je je begeeft. Wild en ruig, onverschrokken liggen ze daar en geen zee te hoog of storm te hard. De duinen zijn onze oeroude poortwachters tussen zee en land.

Het gelukkige meisje

Foto door Sebastian Voortman op Pexels.com


Het najaar is net zo onvoorspelbaar en grillig als het voorjaar.

Het was een tijd geleden dat ik haar had gezien. Ze had het druk en was gestrest, de opdrachtgever deed moeilijk en ze zocht andere werkruimte. Bij haar was het altijd hollen. Gelukkig was er tussendoor telefonisch contact geweest.