
Dit was het eerste moment van rust in hun verder doldwaze week, die volgde op een al wat langere spannende periode.
De hele zondag was het naargeestig weer en buiten was het akelig stil op straat. Die ochtend regende het pijpenstelen uit de loodgrijze wolken. Dit was eerder een goede reden om de hele dag in bed te blijven in plaats van vrolijk en vol goede zin aan de slag te gaan.
Het werd toch nog een haastklus dat douchen, om op tijd te zijn voor de extra ingeplande digitale bijeenkomst om tien uur.
Met concrete afspraken werd de vergadering drie kwartier later afgesloten. Eerst ging ze daarover de communicatie verzorgen. Helder schrijven kost tijd. Als ze nu die klus klaarde, had ze daarna de rest van de dag voor zichzelf.
Aan de eettafel in de huiskamer genoot ze van de uitgebreide brunch; een mooi gedekte tafel met koffie, verse jus d’orange, croissants, zalm, vleeswaren en vegetarisch beleg, ovenverse broodjes en een perfect gekookt ei. De rijkdom die daar uitgestald stond vervulde haar met blijdschap.
Dit was het eerste moment van rust in hun verder doldwaze week, die volgde op een al wat langere spannende periode. Zonder haast of jachtig gevoel zaten ze daar en toch, het adrenalineniveau bleef hoog; al pratend ging het ordenen van activiteiten, het zetten van de puntjes op de I, gewoon verder.
‘Oké, dus morgen bellen we eerst met …’. Gedachten zet je niet uit als het belangrijk is.
Daarna, toen echt alles was doorgesproken en op de tijdlijn ingevuld, smaakte de vers gerookte zalm nog beter.
Na de brunch volgde de energiedip. Ze stonden zichzelf toe om de middag zonder verplichtingen door te brengen. Dat betekende voor haar dat ze zich op de bank onder een deken nestelde en zou verdwijnen in de wereld van het moeras waar het boek dat ze las, zich afspeelde. Beiden wisten dat de ogen zouden dichtvallen voor een hazenslaapje of powernap. Aan power bestond nu even geen behoefte, dat kwam de volgende dag wel weer.
Het was heerlijk geweest, concludeerden ze ’s avonds. Zowaar een hele middag doorgebracht met niks doen, zonder enig schuldgevoel.
Dat was misschien nog wel het allerfijnst.
Liever luisteren?
Weer een mooi verhaal Mirjam. Ik heb tijdens het lezen van dit boek ook mijn ” huishoudelijke taken” verwaarloosd. Las tot in de kleine uurtjes door. 😀
LikeLike
Dank je wel Liesbeth. Het was lang geleden dat ik zo bevangen was door een boek.
LikeLike