Vurige zaligheid

Heb jij dat wel eens, dat je volstrekt onverwacht in aangename verrassing raakt bij de zachtheid van de huid die je zo goed kent, die je al zolang liefhebt.
En toch, soms, wanneer je in totale onbevangenheid verkeert, is die aanraking meer dan een streling of liefkozing. Dat je opnieuw beseft hoe bijzonder het is de zinnelijkheid te ervaren en voelt hoe intens liefhebben kan zijn.

We rennen en hollen maar door. We willen alles geordend en op tijd. We denken dat we leven als we het geheel onder controle hebben, overzicht houden. We zeggen zelfs dat het leven maakbaar is.
Alles doen we met ons hoofd en we vertellen onszelf dat we gelukkig zijn.
En dat is ook zo voor degenen voor wie dit de werkelijkheid is.

Voor de mensen die vragen, nee schreeuwen om meer dan de mechanische verwerking van feiten en cijfers, die zich durven te laten leiden door passie en zielsgeluk, is het overal bovenop zitten van volstrekt ondergeschikt belang. Zij halen hun geluk uit de verbinding van energieën die alleen tussen mensen die oprecht en vol overtuiging van elkaar houden, zo innig kan zijn. Zíj die elkaar begrijpen en dat wat onzichtbaar is, weten te delen zonder woorden.

De aanraking van de zachte huid beroert het innerlijk. We komen dichter bij onze goed verborgen ziel. Niemand wil gepijnigd worden, daarom zijn we zo voorzichtig met het blootstellen ervan. Pas wanneer ons binnenste zich veilig weet, toont het zich op onnavolgbare manier en wat jij eraan overhoudt is een gelukzalig gevoel dat nog dagenlang door je lijf dendert en waar je meer van wilt, een kenmerk dat ons allen zo eigen is.

Totdat de dagelijkse gang van zaken weer de overhand neemt en we ons laten regeren door onze kop, is er dat ene moment van vurige zaligheid.
Als je dat onlangs nog hebt meegemaakt; hou het vast, beleef en herbeleef en dans stralend door de dag.

Liever luisteren?