poëzie en proza, lezen en luisteren
Dit was het eerste moment van rust in hun verder doldwaze week, die volgde op een al wat langere spannende periode.
De hele zondag was het naargeestig weer en buiten was het akelig stil op straat. Die ochtend regende het pijpenstelen uit de loodgrijze wolken. Dit was eerder een goede reden om de hele dag in bed te blijven in plaats van vrolijk en vol goede zin aan de slag te gaan.
Je weet namelijk nooit wat de nabije toekomst brengt.
Toch nog slecht weer. Het kwam een dag later dan voorspeld. Zo grijs als de lucht is, voelt het ook binnenin. Een beetje van alles is uiteindelijk van alles niks. De koude en natte start van dit jaar heeft ervoor gezorgd dat het grondwater in de hoger gelegen zandgrondgebieden weer op peil is. In de lagergelegen kleigrond waar ik me bevind, wordt het steeds meer een modderpoel.
Fijn is anders. Dat geldt ook voor gebroken weekenddagen met midden-op-de-dag-activiteiten. Liever heb ik ze eerder in de ochtend of laat in de middag.
Het is ook nooit goed; te weinig kunnen of mogen ondernemen leidend tot vervelens veel vrije tijd of een drukke agenda met vermoeiend weinig rustmomenten. Wat wil je nu echt? Is er überhaupt iets te kiezen of is dit onderdeel van datgene wat we ‘het leven’ noemen?
Je kan proberen het allemaal zo goed mogelijk te ordenen zodat het proces voor jou beheersbaar is. Dat doe je dan voor je eigen gemoedsrust. Je weet namelijk nooit wat de nabije toekomst brengt.
Zo dringt hier, geheel tegen alle verwachting in, opeens de zon door.
Wanneer ik in de tuin sta om de warmte en het licht te vangen, ruik en zie ik wat de regen ook bracht; de geur van nieuw leven te midden van overdadige bloemenpracht.
Liever luisteren?
Mirjam mijmert 