Een goede dag om te mijmeren

Het is een goede dag om te mijmeren.
De zon schijnt en omdat de anders zo talloze mogelijkheden nu tot in- en om het huis zijn beperkt, geeft het daadwerkelijk rust. Wij hebben mazzel. We hebben elkaar en als er iets is wat ons deze periode heeft geleerd, is dat wij elkaar goed kunnen verdragen; dagen en nachten aaneengesloten.
Overdag hebben we beide onze werkzaamheden, daarin gaan we volledig ons eigen weg. In het weekend is er tijd om te doen waar we ons goed bij voelen binnen de geboden mogelijkheden. Samen of afzonderlijk. Het is goed te beseffen wat je hebt en wat je daadwerkelijk nodig hebt.
Zolang je elkaar ruimte gunt, kan je zeggen dat er wederzijds respect is. Liefde zit in aandacht geven en loslaten. Je begrijpt het direct zodra je het ervaart.
Nu zit ik hier aan de tuintafel te schrijven, terwijl Lief de strijd met het onkruid zevenblad is aangegaan. De gejaagdheid die ik afgelopen weken heb ervaren, is geluwd. Om mij heen hoor ik zingende merels en andere vogels die er lustig op los twitteren. De camelia bloeit volop, net zoals de blauwe regen. Dit jaar voor het eerst. Het kan hier zo’n oase van rust zijn.
‘Laten we er een inspiratietuin van maken’, opperde ik.
‘Met diverse plekjes waar je kunt zitten, zodat je steeds een ander uitzicht hebt.’
Stukken, begroeid met wilde bloemen. Gras en tuinpad in het midden, de bank laten staan waar die staat en de moestuin op de plek zoals gepland.
Dit huis heeft meer in zich dan ik tot nu toe heb gezien.

Deze dagen in afzondering / alleen met jou / doet me opnieuw beseffen / hoeveel ik van je hou.