Decor

---

Hier gaat het om, dit zijn de geluksmomenten.

Het was alsof ik in een decor liep. De lucht was grijs, vol dikke wolken die waarschuwden dat er zomaar een bui zou vallen. De wind waaide behoorlijk, de zachte luchtstroom voelde prettig. Regelmatig keek ik naar boven om te checken of het droog zou blijven.
Het gras was groen, groener dan de dag ervoor toen ik daar ook liep. De bakstenen muren waren lichtergekleurd dan anders. De klaprozen nóg roder en vrolijker. Het water donkerder dan normaal.
Het was de lichtinval die veroorzaakte dat ik in mijn eigen vertrouwde omgeving rondliep alsof alles bewoog en ik stilstond. Het landschap dat werd opgelicht door die eigenaardige witte stralen zoals je ze ziet op schilderijen van oude meesters.
Alles trok voorbij.
Als een kind keek ik verwonderd rond; alsof ik daar voor het eerst liep. Ik leek me in een ander universum te begeven waar alles vrolijk en helder was. Opgenomen worden in de omgeving, een worden met jezelf. Zo’n alledaagse wandeling die totaal anders werd. Zo’n zeldzame ervaring waarvan je achteraf weet dat die je altijd bijblijft.
Net zoals die keer jaren geleden, op de rug van een kameel in de doodstille woestijn in Marokko, waar ik de zon zag ondergaan en het donker ervoor in de plaats kwam. Het is onmogelijk te beschrijven wat ik toen beleefde, een tocht zo duizelingwekkend mooi.
Hier gaat het om, dit zijn de geluksmomenten. Om te onthouden en te koesteren.
Die momenten moet je niet zoeken, die overkomen je.

Liever luisteren?