op gepaste afstand volg ik er achteraan.
Laatst ving ik een deel op van een verdrietig gesprek en dat bleef maar in mijn hoofd zitten. Het moest eruit, ik had er last van.
Zo ontstond dit zwaarmoedige gedicht.
Onzichtbaar
Haal mij nu maar weg
schuif jij daar maar aan
het past in de reeks
ontkenningen van mijn bestaan.
Laat hen die zo graag willen
vol poes en pas
hun leidersrol nemen
op gepaste afstand volg ik er achteraan.
Steek nooit je kop uit
boven het maaiveld
neem geen enkel initiatief
dat maakt het veel makkelijker
voor jouw en hun gerief
schreeuw het niet uit
blijf liever stil
het is beter onzichtbaar te blijven
beter; voor je eigen bestwil.
Als zich een mening heeft gevormd
is dat wat ze blijven zien
jouw ideeën, wensen, frustraties
zullen ze wegwuiven en negeren bovendien.
Haal mij nu maar weg
schuif jij daar maar aan
het past in de reeks
ontkenningen van mijn bestaan.
Liever luisteren?
Mirjam mijmert 