Ouder en wijzer

Warm weldadig douchewater stroomde over haar lichaam. Het ontspande en kalmeerde onrustige gedachten die heen en weer schoten. Met haar armen gevouwen, een over haar buik en de ander gekruist over haar borst, volgde ze de stralen glijdend van haar arm naar haar vingers.
Zo leek die hand jonger, meer als dat van een kind, nog een beetje zacht en bollig zonder fijne lijntjes.

Ze hield zichzelf voor de gek. Hoe langer ze keek des te duidelijker zag ze de blauwe aderen aan de oppervlakte van haar huid en de verkleuring door de pigmentvlekjes.
Ze stond midden in het leven, werkte nog dagelijks, had een sterke eigen mening en ze ging graag naar vrienden en haar tennisclub. Af en toe een dag naar de stad of een weekend weg.
Volop in welk leven eigenlijk? De herinnering aan de dag dat de bekendmaking van de nieuwe manager werd meegedeeld, kwam boven. Hij kwam van een andere bank en was vijftig.
‘Wat oud’, had ze als dertigjarige ontstemd uitgeroepen. ‘Over twaalf jaar gaat hij al met pensioen.’

Ze bekeek haar veranderde lichaam. Een buikje dat steeds rondere vormen aannam. Afgenomen elasticiteit van de benen. Knokkels bij de voeten, die soms ellendig veel pijn deden.
Het meest kwetsbaar was de lijn die zich had gevormd bij haar decolleté. De dag dat ze die zag besefte ze dat ‘volop in het leven’ een andere fase was ingegaan. Van rimpels in haar gezicht was ze nauwelijks onder de indruk. Waarschijnlijk omdat anderen in haar omgeving diezelfde sporen vertoonden.

Ook als uitgesproken leesvoer te luisteren op en https://anchor.fm/mirjam-mijmert/episodes/Ouder-en-wijzer-e1c9681

Mettertijd was ze erachter gekomen hoe het kwam dat anderen altijd zoveel leken te weten. De school van het leven, voor en door iedereen te doorlopen. Veel verschillende niveaus met diepe lagen die steeds duidelijker werden naarmate je langer doorleerde.
Nu kon ze luisteren naar jongere generaties, hun worstelingen aanhoren en begrijpen waarmee ze te maken hadden. Opgelucht ademhalend dat zij het al allemaal achter de rug had.
Ze kon gevraagd en ongevraagd advies geven. Het was haar gelukt. Net zoals de mensen die haar voorbeeldfiguren waren, haar door het leven hadden geleid; ook zij was een wijze oudere geworden.
Het voelde als een jas die paste. Daar dacht ze vijf jaar geleden heel anders over. Net zoals ze ooit had gedacht over de leeftijd van de nieuwe manager.

Tijdens het ontbijt keek ze opnieuw naar haar handen. Glad en rimpelloos waren ze nu. Zoals het leven ook kan zijn.
‘Zie je wel’, dacht ze. ‘Nog midden in het leven. Ouder en wijzer’.