En toen ik om kwart voor acht op de fiets terugreed van de bakker met drie broden voor negen euro vijftig in de tas, zag ik het ochtendgloren mooi zachtroze kleuren. Maan en zon staan echt lijnrecht tegenover elkaar besefte ik opnieuw. Het was fijn om zo vroeg al buiten te zijn, te merken hoe de dag een aanvang nam, voort te bewegen in deze vredige toestand terwijl woorden mijn nog lege hoofd vulden. Ik had de hele dag wel kunnen fietsen, de zon volgend naar onbekende plaatsen met kruispunten gelegen aan kale zwarte akkers en weilanden glinsterend groen, een pad aan een verlaten fietsroute. Daar zou ik zitten in de warmte op een bankje omgeven door dit prachtige uitzicht. Ik zou een snee vers brood eten, het brood dat ik ’s ochtends had gehaald zonder verder plan voor deze dag. Ik zou daar zitten en eten en beseffen dat daar, bij het wegrijden van de bakker, deze mijmering was ontstaan.
Liever luisteren?
Mirjam mijmert 