Ode aan Midden-Limburg

Eind juni verkeerde ik in de gelukkige omstandigheid een week in Midden-Limburg door te brengen. Het is daar zo prachtig, dat moest worden vastgelegd in een gedicht. Met de herfst in het vooruitzicht een fijne herinnering aan afgelopen zomer.

Ode aan Midden-Limburg

De dorpjes in Midden-Limburg
Zijn in deze hitte
Als tijdens een siësta,
Net zo slaperig.
De straten leeg,
De rolluiken naar benee.
De weg slingert
Glooiend omhoog
De zoveelste ijssalon passerend.
Bij knooppunt 80
Wordt het menens;
De Meinweg wordt
Mijn Weg en dwalend over het pad
Tintelt bij vlagen
Dennengeur als wasverzachter.
Het geknerp onder de banden
De dichte begroeiing langs het pad.
Niet eerder was Limburg
Zo spannend en adembenemend mooi.
Omgeven door vrolijke twitteraars
Van divers pluimage;
Rood, bont en geel.
Onderwijl wordt de tocht voortgezet,
Langs ruisende akkers en groene velden
Waar koortsachtig geprobeerd wordt
De aanplant te behouden,
In de brandende zon.
De scherpe bocht
Geeft oneindige vergezichten,
Rijgt oudheid en moderniteit
Naadloos aaneen
Langs de mond van de Roer
Waar het goede leven
Uitbundig op ons wacht.