poëzie en proza, lezen en luisteren
Aanwakkerende wind laat bladeren krachtig knisperend verplaatsen
In het mooie Elspeet had Singing Unlimited een coachingsweekend georganiseerd. Midden in die bosrijke en herfstige omgeving kwamen de werelden van verschillende natuurlijke geluiden bij elkaar. Dat inspireerde tot onderstaand gedicht.
Je waant je in een groot openluchtmuseum zonder toegangstickets.
Wat een provincie! Wat een ruimte, rust en natuurschoon. De mensen zijn er vriendelijk, zeggen gedag en kijken ons meewarig aan als ze weer twee toeristen uit het westen van het land zien die Drenthe ontdekken.
Nu de vakantie-uittocht is begonnen, een mijmering over de lange vakanties die wij als gezin maakten, zwervend door Europa met auto en caravan. Magische tijden waren het.
Op de achterbank zit een meisje
het bruine haar in twee staarten.
De omgeving trekt aan haar voorbij,
geel-bruin-beige.
Warme lucht stroomt naar binnen
via het raam op-een-kiertje.
Dromerig en soezend in de Mercedes,
met dezelfde kleur.
Kraampjes vol dieprode meloen,
lonken uitnodigend.
Een eenzame ezel
bij een verlaten, vervallen huis.
Kilometerslange luchtspiegeling,
die het droge binnenland doorkruist.
‘Het is hier zo anders dan bij ons thuis’.
Straks komen we aan in Trogir,
dan springen we duizend keer in het water
en eten we smeerworst op brood.
Zwaaien we naar de
“paradiso-paradiso” groentevrouw,
al varende naar het dorp.
34-HP-24: Europa was nooit te groot,
het was alleen maar prachtig
bij jou op de achterbank, op schoot.
Het was een weekenddag zonder verplichtingen.
De zon wilde ons laten geloven dat het nog zomer was.
Grappenmaker. De bomen kleuren al in hun herfsttooi.
Het zijn momenten. Het besef dat je gelukkig bent.
De beschrijving van de aanleiding zelf is weinig poëtisch.
Dat zou slechts een weergave van een gebeurtenis zijn.
De details maken het verschil.
Het moment dat je naar buiten stapt,
de wasmand vol bonte kleuren.
Een zalige warmte die je begroet.
Lief die al druk bezig is geweest,
mij trakteert op een andere aanblik van de tuin.
De routinematige bezigheid van het ophangen van de was,
die geur, vermengd met pas gemaaid gras.
Terwijl je nog eens je hand langs het shirt strijkt, is het al begonnen.
Nauwelijks te beschrijven flarden van gedachten.
Lief staat naast je; het verlangen voelt net zo als eerst, zoals in het begin.
Nog steeds ben ik verliefd.
En intens gelukkig.
Dag mooi mens,
Met een agenda zo vol, ga je van hot naar her.
Thuis is de basis. Het bastion van veiligheid waar je al je emoties en overdenkingen mag uiten.
Vanuit daar kan je verder; aan een nieuwe dag, voorzichtige of juist grote stappen zettend.
Je bent consciëntieus. Een beslissing neem je na afweging en inventarisatie van belangen en meningen, rekening houdend met rechten en democratische principes. Het groter geheel overstijgt je eigenbelang.
Je hebt veel plannen en bent een stimulator om iets in gang te zetten. Een ander beschouwt jou als voorbeeld, zonder dat je er zelf weet van hebt.
Omdat je met zo veel tegelijk bezig bent, is het handig hulp bij de uitvoering van die plannen te hebben. Anders worden ze half afgemaakt of blijft het te lang liggen.
Men kan jou raken als je onheus bejegend wordt. Het staat ver van hoe je zelf bent.
Daarom is de basis zo belangrijk. Waar je, als je behoefte hebt aan bescherming, je kunt terugtrekken in je eigen, veilige wereld.
Al die goedheid; je zou verheven moeten worden tot heilige. Ware het niet dat zelfs jij kan uitvallen tegen een ander, moe bent of genoeg hebt van al het gedoe.
Het maakt je een mens.
Een mooi mens ♥
Mirjam mijmert 