Daar reed ze in de zon
zij reed weg, terwijl de rest begon.
Het is een begin van iets
er reed een vrouw op de fiets
met grijs haar en een blauwe regenjas
een paraplu onder de binder, tegen
regen – achtige hinder.
Daar reed ze in de zon
zij reed weg, terwijl de rest begon.
Ze keek zo vrolijk, zo blij
er reed een mevrouw op de fiets voorbij.
Ongedwongenheid straalde ze uit.
Waar is dat gebleven bij mij
die spontaniteit, vrij.
Waarom eerst de kansen berekenen
de situatie uittekenen
indekken, beschutten, bebouwen
indekken, beschutten, bebouwen!
Alles, om emoties tegen te houden.
Voel dan, voel je buik.
Voel maar en volg je intuïtie
vergeet je positie
draai, naar onbevangenheid
wees bevrijd
en rijd
Naar het begin van iets
net zoals die mevrouw, op de fiets.
Liever luisteren?
Mirjam mijmert 
Echt een heel mooi gedicht Mirjam. Ik kreeg voor de tweede keer kriebels in mijn buik.
LikeLike
Dat ontroert mij dan weer.
Dank je wel Lot!
LikeLike
De realiteit😀
Mooi omschreven
LikeLike
Jammer eigenlijk. Die mevrouw op de fiets, had het goed door in al haar onbevangenheid 😉
LikeLike