Hoe is het om te zijn weggerukt van de gemeenschap waarbinnen jij je ding deed?
Dat het zomaar kan, een land binnenvallen, grenzen overschrijden, mensen vermoorden. Dat is toch absurd? Dat wat gisteren je huis was, ligt nu in puin. Ik probeer te voelen wat het betekent als je moet vluchten, als je alles moet achterlaten. Als je nooit eerder daarover hebt nagedacht omdat er geen aanleiding toe was. En dan ineens, van de een op de andere dag, ren je met je bezittingen waarvan je op dat moment denkt dat die het allerbelangrijkste zijn, naar een bus die je naar een veilige plek over de grens brengt. Tenminste, als je de mazzel hebt dat je kán vluchten.
Mirjam mijmert 