Categorie: Mijmering

Vrijheid

Dit jaar ben ik opgenomen in het officiële Dodenherdenkingsprogramma van de Gemeente Haarlemmermeer. Daar mag ik als Polderdichter mijn gedicht ‘Vrijheid’ voordragen in de Burgerzaal van het Gemeentehuis. Geschreven in 2015, tijdens de laatste keer dat ik samen met mijn dierbare vader de herdenking in Aalsmeer bijwoonde, is deze voordracht in meerdere opzichten een eerbetoon.

 

Vrijheid

Met mijn hand op zijn schouder,
kijkend naar de blauwe lucht,
dacht ik aan hen.
Oma,
en de opa,
die ik slechts uit verhalen ken.
Aan al die anderen.
‘Ik denk altijd aan ze
daarvoor hoeft het geen vier mei te zijn.’
Zegt mijn vader.

Straks zal ik dansen en zingen,
in regen, zon en storm.
Om te vieren,
dat ik kan zijn, wie ik ben.
Met mijn voorkeur,
en mijn achtergrond.
‘Ik ben me altijd bewust van mijn vrijheid,
daarvoor hoeft het geen vijf mei te zijn.’
Zeg ik mijn vader.

 

2015-09 Haarlem met papa

 

Blue Monday

Wat een ochtend! Eerst een bloedmooie wolfsmaan gezien en daarna bij het intreden van het daglicht op pad.
Het zicht is zo helder dat je bijna vergeet dat het vorige week grijs en grauw was. De bomen en het gras zijn wit van het rijp, de eenden en ganzen vinden hun zwemwater bij de afvoerbuizen in de bevroren sloot.
De weg die je dagelijks aflegt, wetend wat komen gaat na de volgende bocht, het is anders nu, rijdend door dit sprookjeslandschap.
Fietsen gaat heel licht, het voelt windstil, je hoeft nauwelijks te bewegen om snel vooruit te komen.
De eerste minuten is het even wennen als de kou aan je gezicht kleeft. Deze frisheid is bijna geestverruimend. Op straat is het opvallend stil, zodat je ongestoord kunt mijmeren terwijl je voortgaat. Zou iedereen net zo onder de indruk zijn als ik?
Bij iedere omwenteling van de trapper word ik energieker en vrolijker. Als verliefdheid. Ja! Zoiets.
In die stemming, op deze ochtend, wenste ik dat het altijd Blue Monday mocht zijn.

Geen probleem

Taal is altijd aan verandering onderhevig, en dat kan soms best lastig zijn. ‘Groter als’ en ‘hun hebben’, bijvoorbeeld. Het wordt zo vaak gezegd dat je zou kunnen denken dat het correct Nederlands is.
Of het wonderlijke: zij zit al de hele dag op haar telefoon.
Best onhandig.

Een andere taalontwikkeling die zich in korte tijd heeft ontpopt: het ‘geen probleem’ antwoord zoals in bijgaand voorbeeld:
‘Wil je mij die schaar aangeven?’
Schaar wordt aangereikt.
‘Dank je wel.’
‘Geen probleem.’

Het is fijn te weten dat het gevraagde voor diegene geen probleem is, terwijl ik steeds denk als ik dat hoor: wat is er toch gebeurd met ‘graag gedaan’?
Misschien wil je ermee duidelijk maken dat je weliswaar geen probleem had het gevraagde te doen, maar of je dat graag deed, is iets anders. En alleen ‘gedaan’ zeggen staat heel raar.
Toch denk ik dat er een andere reden voor is en dat de oorsprong van ‘geen probleem’ ligt in Amerikaanse televisie- of filmseries waarin het antwoord No problem veelvuldig voorkomt.
Series. Laten we die nu, meer dan ooit tevoren, altijd en overal kunnen kijken. Op de televisie en je telefoon.
Zelfs als je er op zit. Geen enkel probleem.

Mirjam mijmert 2018

Het kaarsje 2018 is bij mij bijna gedoofd. Slechts een stompje is er nog over van het jaar dat een aaneenschakeling van hoogtepunten lijkt. Gedurende twaalf maanden zijn er steeds nieuwe impulsen geweest, de een nog leuker dan de ander. Bijna alles waaraan ik meedeed of waar ik ben geweest, was succesvol. Het was wel eens anders. Vanaf 2015 tot de helft van 2016 ging werkelijk alles mis. Totdat zij verscheen.
Weet je hoe fijn het is familie te hebben, of dat je ineens deel uitmaakt van een gezin. Dat er mensen zijn die je vrienden mag noemen en dat er ook nog een hele groep is waarmee je een hobby deelt, en tegelijkertijd nog zoveel meer.
Ja, natuurlijk is het kerst en jaareinde en dan komen dit soort berichten te pas en te onpas voorbij. Toch, wat als jij nu geen vrienden hebt, wat als jij eenzaam zou zijn? Zou je het dan fijn vinden als er tenminste íemand aan je dacht?

Mijn jaar was fantastisch. Kroon op mijn werk: benoemd worden tot allereerste Polderdichter Haarlemmermeer voor de periode 2018 – 2019. Tjonge, wat een indruk heeft dat gemaakt. En een druk gelegd. Iets nieuws neerzetten in een gemeente waar Economie en Sport strijden om de eerste plaats en Cultuur moet vechten om überhaupt zichtbaar te zijn. Gestart dus, de nodige inspanningen voor geleverd en alles wat ik mocht doen voor de Bibliotheek Haarlemmermeer, het Cultuurgebouw, Stichting Maatvast, de Olmenhorst, de Gemeente én Haarlemmermeermuseum de Cruquius: het was geweldig. Adrenaline genoeg.

En dan dat alsmaar groeiende (!) vrouwenkoor Singing Unlimited. Maar liefst twee keer stonden we in een uitverkocht theater De Meerse te shinen. Wij openden zowat het nieuwe jaar in januari met onze crimineel goede jubileumshow en wegens succes besloten we het daar in december af te sluiten met Christmas Unlimited. Tussendoor gingen we naar de UK voor de jaarlijkse Sweet Adelines Regional Convention. De stemming zat er goed in: winnaar van de prestigieuze Most Improved Chorus-Award, tweede plek in de categorie Mid-Sized Choruses en vijfde plaats overall.
‘You owned the weekend’ was het mooiste compliment dat we konden ontvangen.
Goed zingen, we kunnen het. Daar is niks hoogdravends aan, dat is een feit. Het koor werkt er hard voor, is gedisciplineerd en er is een sterke onderlinge band. Iedereen weet dat er wordt toegewerkt naar iets dat we heel graag willen. Dat houdt het ambitieniveau hoog.

Werk was ook al zo succesvol vooral omdat ik een contract voor onbepaalde tijd kreeg aangeboden. En voor datzelfde ProBiblio mocht ik ook nog eens twee gedichten schrijven. Vanaf januari 2019 ga ik vier dagen per week werken en ga ik leren hoe de bibliotheken te adviseren over hun collectie. Die benoeming hing in de lucht en werd in de tweede helft van december definitief. Ook dat vergde best wel wat. Want de gedane toezegging is pas echt als het op papier staat.

Kortom: van niets naar alles en dat in korte tijd. Tijd om te beseffen wat je hebt. Waar je vandaan komt, hoe anders het kan zijn. Zegeningen tellen en zo. Ik ben blij en dankbaar met alle mensen om me heen die, nu mijn kaarsje een beetje opgebrand is, met hun gloed en liefde mij nog steeds verlichten. Zij zijn het, waardoor het zo’n topjaar kon zijn. En natuurlijk: dank je wel Liefste ♥

Ik wens iedereen fijne feestdagen en als je een momentje hebt, denk je dan ook aan die mogelijk eenzame oudere of jongere?

Alle liefs en een prachtig 2019,
Mirjam Noach xxx


Geluk tussen de waslijnen

Het was een weekenddag zonder verplichtingen.
De zon wilde ons laten geloven dat het nog zomer was.
Grappenmaker. De bomen kleuren al in hun herfsttooi.
Het zijn momenten. Het besef dat je gelukkig bent.
De beschrijving van de aanleiding zelf is weinig poëtisch.
Dat zou slechts een weergave van een gebeurtenis zijn.
De details maken het verschil.
Het moment dat je naar buiten stapt,
de wasmand vol bonte kleuren.
Een zalige warmte die je begroet.
Lief die al druk bezig is geweest,
mij trakteert op een andere aanblik van de tuin.
De routinematige bezigheid van het ophangen van de was,
die geur, vermengd met pas gemaaid gras.

Terwijl je nog eens je hand langs het shirt strijkt, is het al begonnen.
Nauwelijks te beschrijven flarden van gedachten.
Lief staat naast je; het verlangen voelt net zo als eerst, zoals in het begin.
Nog steeds ben ik verliefd.

En intens gelukkig.

Ode aan een mooi mens

Dag mooi mens,

Met een agenda zo vol, ga je van hot naar her.
Thuis is de basis. Het bastion van veiligheid waar je al je emoties en overdenkingen mag uiten.
Vanuit daar kan je verder; aan een nieuwe dag, voorzichtige of juist grote stappen zettend.
Je bent consciëntieus. Een beslissing neem je na afweging en inventarisatie van belangen en meningen, rekening houdend met rechten en democratische principes. Het groter geheel overstijgt je eigenbelang.
Je hebt veel plannen en bent een stimulator om iets in gang te zetten. Een ander beschouwt jou als voorbeeld, zonder dat je er zelf weet van hebt.
Omdat je met zo veel tegelijk bezig bent, is het handig hulp bij de uitvoering van die plannen te hebben. Anders worden ze half afgemaakt of blijft het te lang liggen.
Men kan jou raken als je onheus bejegend wordt. Het staat ver van hoe je zelf bent.
Daarom is de basis zo belangrijk. Waar je, als je behoefte hebt aan bescherming, je kunt terugtrekken in je eigen, veilige wereld.

Al die goedheid; je zou verheven moeten worden tot heilige. Ware het niet dat zelfs jij kan uitvallen tegen een ander, moe bent of genoeg hebt van al het gedoe.

Het maakt je een mens.
Een mooi mens ♥

Ode aan Midden-Limburg

Eind juni verkeerde ik in de gelukkige omstandigheid een week in Midden-Limburg door te brengen. Het is daar zo prachtig, dat moest worden vastgelegd in een gedicht. Met de herfst in het vooruitzicht een fijne herinnering aan afgelopen zomer.

Afbeelding Meinweg

Ode aan Midden-Limburg

De dorpjes in Midden-Limburg
Zijn in deze hitte
Als tijdens een siësta,
Net zo slaperig.
De straten leeg,
De rolluiken naar benee.
De weg slingert
Glooiend omhoog
De zoveelste ijssalon passerend.
Bij knooppunt 80
Wordt het menens;
De Meinweg wordt
Mijn Weg en dwalend over het pad
Tintelt bij vlagen
Dennengeur als wasverzachter.
Het geknerp onder de banden
De dichte begroeiing langs het pad.
Niet eerder was Limburg
Zo spannend en adembenemend mooi.
Omgeven door vrolijke twitteraars
Van divers pluimage;
Rood, bont en geel.
Onderwijl wordt de tocht voortgezet,
Langs ruisende akkers en groene velden
Waar koortsachtig geprobeerd wordt
De aanplant te behouden,
In de brandende zon.
De scherpe bocht
Geeft oneindige vergezichten,
Rijgt oudheid en moderniteit
Naadloos aaneen
Langs de mond van de Roer
Waar het goede leven
Uitbundig op ons wacht.