Auteur: mirjammijmert

Informatie over de auteur kan je vinden op Over Mirjam (mijmert).
Volgen? Klik op de knop.
Werk in opdracht? Graag! Mail me met jouw vraag op contact@mirjammijmert.com

Veel plezier met het lezen van mijn mijmeringen en gedichten.

(Op alle publicaties van Mirjam mijmert rust auteursrecht. Kopiëren alleen toegestaan nadat via Mirjam mijmert hiervoor toestemming is verleend).

Onrustig

Wij zijn de onrustigen
denken teveel, dat is onze pech
Wij zien kansen, mogelijk- en moeilijkheden,
alternatieven, oplossingen en beren op de weg.

Wij zijn de onrustigen
we willen ruimte, jachtig, druk en rust
hoogdravend en vol drama
in slaap worden gesust.

Wij zijn de onrustigen
denken dat het elders beter is
Groener, mooier, groter, kleiner
het ene leidt tot het andere gemis.

Wij zijn de onrustigen
we willen dit en we willen dat
Wanneer is het ooit eens goed
wanneer hebben we alles gehad?

Soms zijn we rustig
geheel naar eigen aard
Dan weten we, dat wat we hebben
is ons veel waard.

Liever luisteren?

Denkbeelden of beelddenken

Het verplaatsen van woorden
die ogenschijnlijk bij elkaar horen
kan een zienswijze bijstellen
laat een zinsnede anders vertellen.

Een denkbeeldig figuur
een figuurlijk denkbeeld
een beeldig denkfiguur.

Een denkend beeldig figuur
een figuurlijk denkend beeld
een beeldig denkend figuur.

Deze verplaatsing van woorden
die ogenschijnlijk bij elkaar hoorden
Liet het je zienswijze bijstellen?
En de zinsnede anders vertellen?

Liever luisteren?

Thuis

Aan de overkant schittert het groen
langs lange takken tot vlak
boven het water.
De gevels glinsteren in de ochtendzon,
een vredige stilte heerst.

Het is een straat met bomen
en een sloot. Met uitzicht op fietsers
en wandelaars.
Met rietkragen, eenden en kikkers
Bewoners die je gedag zeggen.

Als het hard waait, zwiepen de takken
vormen zich golfjes en buigt het riet
Dan is het grauw en dreigend
en toch ook nog heel licht.
De lange straat met het heldere uitzicht.
Het is waar ik woon, hier is mijn thuis
In deze straat staat mijn huis.

 

Liever luisteren?

Een goede dag om te mijmeren

Het is een goede dag om te mijmeren.
De zon schijnt en omdat de anders zo talloze mogelijkheden nu tot in- en om het huis zijn beperkt, geeft het daadwerkelijk rust. Wij hebben mazzel. We hebben elkaar en als er iets is wat ons deze periode heeft geleerd, is dat wij elkaar goed kunnen verdragen; dagen en nachten aaneengesloten.
Overdag hebben we beide onze werkzaamheden, daarin gaan we volledig ons eigen weg. In het weekend is er tijd om te doen waar we ons goed bij voelen binnen de geboden mogelijkheden. Samen of afzonderlijk. Het is goed te beseffen wat je hebt en wat je daadwerkelijk nodig hebt.
Zolang je elkaar ruimte gunt, kan je zeggen dat er wederzijds respect is. Liefde zit in aandacht geven en loslaten. Je begrijpt het direct zodra je het ervaart.
Nu zit ik hier aan de tuintafel te schrijven, terwijl Lief de strijd met het onkruid zevenblad is aangegaan. De gejaagdheid die ik afgelopen weken heb ervaren, is geluwd. Om mij heen hoor ik zingende merels en andere vogels die er lustig op los twitteren. De camelia bloeit volop, net zoals de blauwe regen. Dit jaar voor het eerst. Het kan hier zo’n oase van rust zijn.
‘Laten we er een inspiratietuin van maken’, opperde ik.
‘Met diverse plekjes waar je kunt zitten, zodat je steeds een ander uitzicht hebt.’
Stukken, begroeid met wilde bloemen. Gras en tuinpad in het midden, de bank laten staan waar die staat en de moestuin op de plek zoals gepland.
Dit huis heeft meer in zich dan ik tot nu toe heb gezien.

Deze dagen in afzondering / alleen met jou / doet me opnieuw beseffen / hoeveel ik van je hou.

Doofstom

Hoe hard er ook werd geschreeuwd
deze periode was ook bedoeld voor reflectie.
Weet je nog wat het was,
die ultrabelangrijke opdracht?

De inventieve geesten
namen vast een vlucht naar voren:
‘Als we straks deze werkwijze inbedden,
levert dat enorme tijdsbesparing.’

Natuurrampen, pandemie, economische crisis,
een etmaal heeft vierentwintig uur.
Geen minuut extra krijg je
door technologische vooruitgang
slechts minder rust.

Zondag, ooit ook dienend
als dag van bezinning.
We blijven doordenderen
iedere waarschuwing of signaal,
wij zijn goed in negeren
en nog beter in meer en sneller.

De geschiedenis leert ons niets.
Tegen een doofstomme kan je blijven schreeuwen.

Leed

Voor een lieve en dierbare vriendin.

Vandaag heb ik leed gezien
bewust aangebracht.
De gelatenheid, nu nog
voordat woede en verbijstering
het verdriet doet verstommen.

Vandaag heb ik leed gezien
opgekruld op de bank
onder een dekentje.
Zonder wanhoop, doch
met totale verslagenheid
en ongeloof over het verloop.

En het besef, het besef
dat het waar is;
door en door rot en verdorven.
Maakt stom en geslagen
stelt vragen zonder antwoord
plaatst leed in langzaam lijden.

♥