Alles verandert

Alles begint ergens. Dat begin is onveranderlijk, als een soort wetmatigheid. De fasen erna zorgen voor het verdere verloop. Het zaadje zal altijd zaad blijven, dat is het ontstaanspunt. Het kiemproces zet de verandering in gang. Het bouwen van een huis begint bij een idee, een schets aan de tekentafel. De toekomstige bewoners maken aanpassingen op het oorspronkelijke plan. Of de boom, die voortkwam uit een wortel en steeds groter groeit. Zelfs de steen, gedurende lange tijd in de rivier, zal een andere vorm aannemen.
De geboorte van een kind, voortkomend uit de conceptie tussen een man en een vrouw. Daarmee begon het, het ontstaan. Of zij de ouders worden, hangt af van de beslissing die zij daarover samen of alleen, nemen.
Vriendschappen en relaties die in betekenis af- of toenemen al naar gelang het verloop van wegen en interesses. Omgekeerd geldt dat na de dood alles ophoudt. Het zaadje dat in de kiem gesmoord wordt, kan je daarna wateren zoveel je wilt. Na de dood houdt het leven op. Zelfs zij die anders geloven, zullen moeten bevestigen dat de aardse verschijning daarvan is opgehouden te bestaan.
Tussen leven en dood verandert alles.

Gedurende ons leven ontwikkelen we relaties van allerlei aard. Categorisering hiervan kan helpen tot het duiden van de plaats die zij innemen en de waarde die jij vervolgens daaraan toekent. Het kan ook dat je in een beschouwende bui ineens je hele leven overziet met daarin de belangrijkste personen die – dan blijkens – qua verdwijning en verschijning naadloos op elkaar aansluiten, zodat de lijn van ontvangen en gegeven liefde in vloeiende beweging blijft. In dat unieke moment, waarin die voortzetting zich ineens openbaart, besef je het belang van het wonder en de betekenis van hen die jou maakten tot wie je bent en aan wie jij hebt bijgedragen tot de ontwikkeling en voltooiing van hen. In het verlengde hiervan ligt dat wat je voelt en je soms tot tranen roert omdat het nauwelijks valt te vatten, dat uitgerekend zij, jou de liefde verklaarde en daarmee voortzette wat jou kennelijk was toebedeeld. Van bovenaf beschouwd is het alsof zich een wonder heeft voltrokken, een waarin je pas gelooft als je het ziet en voelt. Deze lijn, deze continuïteit lijkt wel omgeven door pure mystiek. Ik heb geen geloof in een God die mij iets oplegt of verbiedt, naar wiens regels ik zou moeten luisteren. Wel geloof ik in de krachten die door de energieën, de engelen zo je wilt, ons is gegeven. Het inzicht dat met die lijn werd gegeven, is daarvan voor mij het bewijs.

Het begin is allesbepalend geweest. Dat weet je. Al honderdmaal heb ik het uitgesproken. Tot nu toe gold voor mij de regel; als je een gedachte uitspreekt, wordt het waar. Dan bestaat het. Zolang het in je hoofd blijft, kan het nog alle kanten op. Nu herzie ik die stelling; als het om de fundamenten van je bestaan gaat, dan is het kennelijk nodig om eerst te doorleven wat die uitspraak daadwerkelijk betekent. Pas op het moment dat je het voelt, in het diepst van je kern, weet je dat het de betekenis heeft gekregen die je eraan wilde geven toen je het voor het eerst uitsprak.
De bron van je oorsprong is beslissend voor het verdere verloop van je levensmanifestatie.
Iedereen draagt iets mee. Het leven kent veel verrassingen en hoe je daarmee omgaat bepaal je zelf. Je kunt het wegwuiven of negeren, alsof het nooit heeft plaatsgevonden of weigeren het een plaats te laten innemen. Of door het heel zwaar te maken en eronder te lijden, omdat het te groot is. Misschien vind je de gulden middenweg en accepteer je het feit; de gebeurtenis heeft plaatsgevonden en je weet ermee om te gaan. Alleen jijzelf kent de impact ervan.
Wat mijzelf betreft; in een periode van voorspoed ben ik geboren voor het geluk.