De focus en de spanning, het hart dat inderdaad merkbaar sneller slaat.
Alles waarnaar is toegeleefd wordt werkelijkheid.
Zo lang naar uitgekeken en nu, eindelijk gaat het gebeuren.
We gaan het doen.
Iedere gedachte was slechts daarop gericht.
Trots na afloop, het ging zo snel.
En dan weer terug, de massa in.
Je bent één van de anderen, van de velen die er zijn.
Je dompelt onder, gaat op in de menigte en het rumoer.
Afwijkend van het patroon.
Hoe had je kunnen weten dat je je er zó aan zou overgeven.
Het is een bijzondere ervaring; intens, emotioneel.
Presteren onder druk, de confrontatie met jezelf.
Je bent opgetild en meegevoerd, alles heb je gegeven voor het moment.
Zoals jij de ander inspireert en vleugels gaf.
Bereikbaar als je op elkaar afgestemd bent.
Voelbaar.
Samen.
Besef. In de stilte die slechts wordt verstoord door het omslaan van een pagina.
Mirjam mijmert 