Blue Monday

Wat een ochtend! Eerst een bloedmooie wolfsmaan gezien en daarna bij het intreden van het daglicht op pad.
Het zicht is zo helder dat je bijna vergeet dat het vorige week grijs en grauw was. De bomen en het gras zijn wit van het rijp, de eenden en ganzen vinden hun zwemwater bij de afvoerbuizen in de bevroren sloot.
De weg die je dagelijks aflegt, wetend wat komen gaat na de volgende bocht, het is anders nu, rijdend door dit sprookjeslandschap.
Fietsen gaat heel licht, het voelt windstil, je hoeft nauwelijks te bewegen om snel vooruit te komen.
De eerste minuten is het even wennen als de kou aan je gezicht kleeft. Deze frisheid is bijna geestverruimend. Op straat is het opvallend stil, zodat je ongestoord kunt mijmeren terwijl je voortgaat. Zou iedereen net zo onder de indruk zijn als ik?
Bij iedere omwenteling van de trapper word ik energieker en vrolijker. Als verliefdheid. Ja! Zoiets.
In die stemming, op deze ochtend, wenste ik dat het altijd Blue Monday mocht zijn.