De wandeling

Foto door Jeffrey Czum op Pexels.com


Ook goede dingen komen tegelijkertijd

Met iedere stap die ze verder van huis liep, voelde ze het lichter worden, alsof er een last van haar schouders viel. Wat een verschil maakte dat.
Al lopende memoreerde ze dat hun tijd hier ook een beladen periode was geweest. Achteraf gezien hadden ze een groot risico genomen, het had hun relatie kunnen schaden maar ja, als het zo goed voelt om samen te zijn, dan kan je tien jaar wachten óf na een jaar gaan samenwonen.

Alsof de tijd had stilgestaan

Foto door Rachel Claire op Pexels.com

Het was een mooie rit geweest, vol fijne indrukken.

Op twee totaal verschillende tijdstippen exact hetzelfde tafereel zien, op een bijna geheel kale plek, is verbazingwekkend.
Ooit stond op die lege plek een in verval geraakte bungalow met een flink stuk grond eromheen. De woning is gesloopt en er komen maar liefst twee grote vrijstaande huizen voor terug.
Het slopen was in een mum van tijd gerealiseerd, net zoals de verkoop van de grond. Het zand dat tijd nodig heeft om in te klinken, was nog voor de winter gestort.
Nu het weer heel prettig is om door de polder te fietsen, kwam ik er onlangs voorbij. Er staat een tuinhuis. Zo’n zwartgelakt ding met houtkleurige omlijsting. Prachtig. De eigenaars hebben het rechts achter in de hoek geplaatst, tegen de erfafscheiding aan.
Daar kwam ik aangefietst uit het park. Nog een kleine drie kilometer, dan was ik thuis. Het was een mooie ontspannen rit geweest, vol fijne indrukken.
Er stonden stoelen voor het tuinhuis en er zaten en stonden mensen in de voorjaarszon. Dit waren zeker de toekomstige bewoners, die alvast van hun plekkie gingen genieten.
Een week later, andere fietsroute zelfde parkuitgang.
Het kavel ziet er precies hetzelfde uit. Het zand nog strak en onaangetast. Zelfs het plaatje met het tuinhuis, de stoelen en de mensen in de zon is identiek. Alsof je voor de gek wordt gehouden, je gaat bijna aan jezelf twijfelen of je dit echt al eerder hebt gezien. En terwijl ik doorrijd denk ik; afgelopen week is er van alles gebeurt op de hele wereld waarover wij ons druk maakten, maar op dit plekje heeft de tijd voor tenminste een week, stilgestaan.

Liever luisteren?

Denkbeelden of beelddenken

Het verplaatsen van woorden
die ogenschijnlijk bij elkaar horen
kan een zienswijze bijstellen
laat een zinsnede anders vertellen.

Een denkbeeldig figuur
een figuurlijk denkbeeld
een beeldig denkfiguur.

Een denkend beeldig figuur
een figuurlijk denkend beeld
een beeldig denkend figuur.

Deze verplaatsing van woorden
die ogenschijnlijk bij elkaar hoorden
Liet het je zienswijze bijstellen?
En de zinsnede anders vertellen?

Liever luisteren?

Geen probleem

Taal is altijd aan verandering onderhevig, en dat kan soms best lastig zijn. ‘Groter als’ en ‘hun hebben’, bijvoorbeeld. Het wordt zo vaak gezegd dat je zou kunnen denken dat het correct Nederlands is.
Of het wonderlijke: zij zit al de hele dag op haar telefoon.
Best onhandig.

Een andere taalontwikkeling die zich in korte tijd heeft ontpopt: het ‘geen probleem’ antwoord zoals in bijgaand voorbeeld:
‘Wil je mij die schaar aangeven?’
Schaar wordt aangereikt.
‘Dank je wel.’
‘Geen probleem.’

Het is fijn te weten dat het gevraagde voor diegene geen probleem is, terwijl ik steeds denk als ik dat hoor: wat is er toch gebeurd met ‘graag gedaan’?
Misschien wil je ermee duidelijk maken dat je weliswaar geen probleem had het gevraagde te doen, maar of je dat graag deed, is iets anders. En alleen ‘gedaan’ zeggen staat heel raar.
Toch denk ik dat er een andere reden voor is en dat de oorsprong van ‘geen probleem’ ligt in Amerikaanse televisie- of filmseries waarin het antwoord No problem veelvuldig voorkomt.
Series. Laten we die nu, meer dan ooit tevoren, altijd en overal kunnen kijken. Op de televisie en je telefoon.
Zelfs als je er op zit. Geen enkel probleem.