Zoals je kan worden meegesleept
in emoties en verwachtingen die
je aan jezelf oplegt
een molensteen om je nek
kunnen worden zodat het voelt
alsof je verzuipt onder torenhoge
verwachtingen op een berg
die je nog nauwelijks hebt beklommen
en waar ook alweer een doelstelling
ligt om de top te bereiken
terwijl je alleen een
wandeling wilde maken om
de spanning die je in je schouders
voelt te laten wegstromen
met de wind die meewaait
alle kanten op zodat je het volgende
moment alweer in lachen kan uitbarsten
omdat je wordt getroost met de juiste
woorden die alleen kunnen worden gezegd
door degene die begrijpt waarom je daar
zo mee zit omdat ze luistert en aanhoort
en weet dat verandering moeilijk is
opnieuw en steeds die schouder biedt
die jou de steun geeft te
bereiken wat je wilt.
Mirjam mijmert 