Het kaarsje 2018 is bij mij bijna gedoofd. Slechts een stompje is er nog over van het jaar dat een aaneenschakeling van hoogtepunten lijkt. Gedurende twaalf maanden zijn er steeds nieuwe impulsen geweest, de een nog leuker dan de ander. Bijna alles waaraan ik meedeed of waar ik ben geweest, was succesvol. Het was wel eens anders. Vanaf 2015 tot de helft van 2016 ging werkelijk alles mis. Totdat zij verscheen.
Weet je hoe fijn het is familie te hebben, of dat je ineens deel uitmaakt van een gezin. Dat er mensen zijn die je vrienden mag noemen en dat er ook nog een hele groep is waarmee je een hobby deelt, en tegelijkertijd nog zoveel meer.
Ja, natuurlijk is het kerst en jaareinde en dan komen dit soort berichten te pas en te onpas voorbij. Toch, wat als jij nu geen vrienden hebt, wat als jij eenzaam zou zijn? Zou je het dan fijn vinden als er tenminste íemand aan je dacht?
Mijn jaar was fantastisch. Kroon op mijn werk: benoemd worden tot allereerste Polderdichter Haarlemmermeer voor de periode 2018 – 2019. Tjonge, wat een indruk heeft dat gemaakt. En een druk gelegd. Iets nieuws neerzetten in een gemeente waar Economie en Sport strijden om de eerste plaats en Cultuur moet vechten om überhaupt zichtbaar te zijn. Gestart dus, de nodige inspanningen voor geleverd en alles wat ik mocht doen voor de Bibliotheek Haarlemmermeer, het Cultuurgebouw, Stichting Maatvast, de Olmenhorst, de Gemeente én Haarlemmermeermuseum de Cruquius: het was geweldig. Adrenaline genoeg.
En dan dat alsmaar groeiende (!) vrouwenkoor Singing Unlimited. Maar liefst twee keer stonden we in een uitverkocht theater De Meerse te shinen. Wij openden zowat het nieuwe jaar in januari met onze crimineel goede jubileumshow en wegens succes besloten we het daar in december af te sluiten met Christmas Unlimited. Tussendoor gingen we naar de UK voor de jaarlijkse Sweet Adelines Regional Convention. De stemming zat er goed in: winnaar van de prestigieuze Most Improved Chorus-Award, tweede plek in de categorie Mid-Sized Choruses en vijfde plaats overall.
‘You owned the weekend’ was het mooiste compliment dat we konden ontvangen.
Goed zingen, we kunnen het. Daar is niks hoogdravends aan, dat is een feit. Het koor werkt er hard voor, is gedisciplineerd en er is een sterke onderlinge band. Iedereen weet dat er wordt toegewerkt naar iets dat we heel graag willen. Dat houdt het ambitieniveau hoog.
Werk was ook al zo succesvol vooral omdat ik een contract voor onbepaalde tijd kreeg aangeboden. En voor datzelfde ProBiblio mocht ik ook nog eens twee gedichten schrijven. Vanaf januari 2019 ga ik vier dagen per week werken en ga ik leren hoe de bibliotheken te adviseren over hun collectie. Die benoeming hing in de lucht en werd in de tweede helft van december definitief. Ook dat vergde best wel wat. Want de gedane toezegging is pas echt als het op papier staat.
Kortom: van niets naar alles en dat in korte tijd. Tijd om te beseffen wat je hebt. Waar je vandaan komt, hoe anders het kan zijn. Zegeningen tellen en zo. Ik ben blij en dankbaar met alle mensen om me heen die, nu mijn kaarsje een beetje opgebrand is, met hun gloed en liefde mij nog steeds verlichten. Zij zijn het, waardoor het zo’n topjaar kon zijn. En natuurlijk: dank je wel Liefste ♥
Ik wens iedereen fijne feestdagen en als je een momentje hebt, denk je dan ook aan die mogelijk eenzame oudere of jongere?
Alle liefs en een prachtig 2019,
Mirjam Noach xxx
Mirjam mijmert 