En wat als planeet Aarde met oerkracht terugslaat om wat haar in sneltreinvaart wordt afgenomen? Wat als de natuur de mens wil laten weten hoe het voelt als je longen zijn aangetast?
Waarom denk ik dat er een parallel is tussen het verwoesten van oeroude regenwouden in het Amazonegebied (de longen van de planeet) en het hechten van virusdeeltjes aan onze longen?
Ben ik wegens langdurig thuiswerken het spoor bijster of juist op het goede spoor beland?
Stel dat de natuur hard ingrijpt omdat wij, mensen, willens en wetens ecosystemen blijven verwoesten. Is dat een gekke gedachte? Toen de pandemie net was uitgebroken, hoorde ik dit soort geluiden wel eens.
Wie weet wil de natuur ons nog veel langer blijven infecteren met mutaties van dit virus die ontstaan met dezelfde snelheid waarmee wij de natuur vernietigen.
Wie weet is de natuur in staat om nog harder toe te slaan als het moet. Natuur heeft geen letterlijke stem, maar deze planeet heeft het uiteindelijk voor het zeggen.
Vooralsnog lijkt de natuur af te dwingen het allemaal dichterbij huis te zoeken, het leven in rustiger tempo te aanvaarden, momenten van bezinning in te lassen en vooral minder te consumeren.
Alsof de planeet vraagt het eenvoudig te houden, in evenwicht met alle andere vormen van leven die de Aarde bewoonbaar maken.
En weet je; met mijn huis, auto, baan en bestedingen in diverse categorieën, ben ik net zo hard medeverantwoordelijk voor de verwoesting.
Laat ik dan in ieder geval proberen bewust te blijven van de impact op de natuur bij datgene wat ik doe of laat. En nog beter: ernaar te handelen.
Liever luisteren?
Mirjam mijmert 