druk – Mirjam mijmert

Luisterend oor

Het is haar tweede natuur met raad en daad klaar te staan

Zij biedt altijd een luisterend oor,
het gaat tussen alle bedrijven door
Het zijn veel vragen die haar worden gesteld
tientallen per dag, het aantal heb ik nooit geteld.
Soms komt het niet uit, dan zit ze aan de telefoon
en als het echt moet, dan negeert ze even haar
beller, gewoon.

Daarna stapt ze met een verhit hoofd haar kamer uit
wordt de rust zelve om jou aan te horen
stormt vervolgens weer haar kamer in
omdat iemand anders jouw vraag verstoorde.

Het is haar tweede natuur
met raad en daad klaar te staan
van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat,
zij staat altijd aan.
Daarvan word ze soms echt heel moe
dan is het teveel en te druk
zit ze er doorheen
en gaat ze een klein beetje stuk.

Maar zodra haar energie het toelaat
en jij op dat moment voor haar staat
dan biedt zij jou haar luisterend oor
zoals altijd, tussen alle bedrijven door.

Liever luisteren?

Doorbijten

Mijn hoofd zit zó vol met het halen van deadlines dat het ontbreekt aan inspiratie.

Met een hoofd vol zorgen of werkstress is het moeilijk te ontspannen. Je raakt zo uitgeput van de druk dat je het weekend gebruikt om niets te doen. Je staat in de wachtstand en de tijd en alle mooie dingen trekken, zonder dat je er bewust notie van hebt genomen, aan je voorbij. Eigenlijk zit je te wachten op maandagochtend zodat je verder kan gaan met de stapel werk die je aan het begin van je weekend hebt achtergelaten.
Omdat je geen actie onderneemt in het weekend, kom je wel tot rust maar niet tot geestelijke rust. Je zit, zeker als je thuiswerkt, te dicht op je werk. Langzaam merk je dat je blikveld zich vernauwt, dat inspiratie uitblijft, dat je leeg raakt.
Hoe ik dat weet? Nou, ik zit er middenin. En dat leidde ertoe dat de tekst voor deze blog pas op het allerlaatste moment is geschreven.
Mijn hoofd zit zó vol met het halen van deadlines dat het ontbreekt aan inspiratie. Dat is een slecht teken. Ik ben bewust minder gaan werken, onder andere om meer te kunnen schrijven. En nu lijkt dat even helemaal mis te gaan. Minder werken is leuk, maar je wil wel iets opleveren dat kwalitatief goed is.
Balans! Ja, ja, allemaal prachtig in theorie en als het je lukt om altijd in balans te zijn, dan feliciteer ik je daarmee; dan weet jij hoe het werkt. Ik ben nog lerende.
Het komt goed, dat is dan weer een geruststelling. Omdat het ernaar uitziet dat de deadlines gehaald worden, dat ik goed werk heb geleverd.
Het vooruitzicht dat mijn hoofd dan vrij is van deze zorgen en dat de ruimte zich zal vullen met woorden die zich tot zinnen vormen, daar kan ik nu al blij van worden.
Nog even doorbijten.
Je bent er bijna. Je kan het.

Liever luisteren?

Tegen alle verwachting in

Je weet namelijk nooit wat de nabije toekomst brengt.

Toch nog slecht weer. Het kwam een dag later dan voorspeld. Zo grijs als de lucht is, voelt het ook binnenin. Een beetje van alles is uiteindelijk van alles niks. De koude en natte start van dit jaar heeft ervoor gezorgd dat het grondwater in de hoger gelegen zandgrondgebieden weer op peil is. In de lagergelegen kleigrond waar ik me bevind, wordt het steeds meer een modderpoel.
Fijn is anders. Dat geldt ook voor gebroken weekenddagen met midden-op-de-dag-activiteiten. Liever heb ik ze eerder in de ochtend of laat in de middag.
Het is ook nooit goed; te weinig kunnen of mogen ondernemen leidend tot vervelens veel vrije tijd of een drukke agenda met vermoeiend weinig rustmomenten. Wat wil je nu echt? Is er überhaupt iets te kiezen of is dit onderdeel van datgene wat we ‘het leven’ noemen?
Je kan proberen het allemaal zo goed mogelijk te ordenen zodat het proces voor jou beheersbaar is. Dat doe je dan voor je eigen gemoedsrust. Je weet namelijk nooit wat de nabije toekomst brengt.
Zo dringt hier, geheel tegen alle verwachting in, opeens de zon door.
Wanneer ik in de tuin sta om de warmte en het licht te vangen, ruik en zie ik wat de regen ook bracht; de geur van nieuw leven te midden van overdadige bloemenpracht.

Liever luisteren?