poëzie en proza, lezen en luisteren
Overstijg je bescheidenheid
Nú is het jouw tijd
Ga! En toon je talent
waar je ook staat, wie je ook bent
Nu wordt het stil aan
na twee jaar stilstaan,
tijd om naar de horizon te reiken
verder te kijken
dan je voordeur of je straat
beseffen waar je nu staat.
je weet dat daar waar je was blijven steken, ook de onrust groeit
Weer oppakken wat je had neergelegd,
je had immers gezegd
dat dit je volledige aandacht had
daarvan is nu bereikt
dat je opnieuw je plan herijkt.
Ineens was daar in de inktzwarte nacht de donder en de lichtflits, gevolgd door de regen die loodrecht op de aarde viel. Als een slechte en volledig uitgekauwde metafoor voor de woede die ik voelde en het ellendige verdriet waarmee ik werd overvallen.
Afspraken worden geschonden en zorgen om jouw toekomst weggewuifd als een palmboom in een woestijnstorm. Terwijl snijdend zand het zicht beperkt en littekens achterlaat, is het de vroegrijpe gevallen vrucht die je doet beseffen dat alle inspanningen van liefde oplossen in die regen en nutteloos wegstromen in de bodemloze put die het plotseling opdoemende zinkgat blijkt te zijn.
Je kunt het zo mooi maken als je wilt, een leugen blijft een leugen en gestolen goed gedijt niet.
Wat weg is, is weg en de kans dat het terugkomt is een sprankje hoop aan de horizon, het lange pad dat voor ons ligt en de vele nog te nemen stappen.
De wetenschap dat je verkeerd bezig bent, zelfs nietsontziend blijft doorgaan, is hemeltergend.
En ook al was het maar een onweersslag en is de regen allang weer gestopt met huilen; mijn vertrouwen is stuk en het gevoel wat door mijn lijf racet, maakt het onmogelijk jou recht in de ogen te kijken.
Maar als wegkijken het makkelijkst is om de waarheid niet onder ogen te hoeven zien, mag ik dan ook een metafoor om weer verder te kunnen?
Liever luisteren?
Dit is het.
Niet stilstaan bij het nu
of aanvaardend dat er
een eindstation is.
Door wil ik. Verder
woord na woord ontrafelend en groeiend
in de nieuwe fase die is gestart,
verbindingen leggend
tussen heden, verleden, zijn en wat komt.
Opgetogen en tegelijk gejaagd
over wat voor mij ligt en wat zich vormen gaat.
Ieder moment van het proces opzuigend,
van ontstaan tot volbrenging.
Als een mijlpaal zal het zijn
stevig gedragen op grond van geschiedenis
het resultaat voor altijd te zien.
Liever luisteren?
Als twee grondleggers van koor Singing Unlimited besluiten te stoppen omdat het fysiek te zwaar wordt, terwijl hun hart iets anders zegt, dan neem je daar op grootse wijze afscheid van.
Dank je wel Nel en Nelleke; voor alles.
Boegbeelden; kleurig en rijk versierd
om tegenop te kijken, zijn jullie.
Iconen; bijna heilig en
representatief voor dit koor, zijn jullie.
Wij die nog zoveel moeten leren,
voorbeelden zijn jullie
voor ons.
Meegebouwd aan Singing Unlimited
die steeds groter wordende groep.
Wekelijks de vertrouwde gezichten
doorzetten en doorgaan.
Altijd loyaal en voor het beste resultaat staan.
Zo mooi gekleed en gekapt
klaar voor iedere repetitie en coaching.
Zingen met de juiste intentie
tijdens de jaarlijks overzeese conventie.
Nel en Nelleke,
als een twee-eenheid
die ieder apart haar eigen leven leidt.
Als boegbeelden, iconen en voorbeelden zijn jullie
waarvan wij hebben genoten
en tegenop gekeken, representatief voor dit koor.
Naar jullie voorbeeld, gaan wij onvermoeibaar door.
Nel en Nelleke,
Al die tijd hebben jullie er gestaan,
het kost ons idioot veel moeite,
juist jullie te laten gaan.
Mirjam mijmert 