Mijn hoofd zit zó vol met het halen van deadlines dat het ontbreekt aan inspiratie.
Met een hoofd vol zorgen of werkstress is het moeilijk te ontspannen. Je raakt zo uitgeput van de druk dat je het weekend gebruikt om niets te doen. Je staat in de wachtstand en de tijd en alle mooie dingen trekken, zonder dat je er bewust notie van hebt genomen, aan je voorbij. Eigenlijk zit je te wachten op maandagochtend zodat je verder kan gaan met de stapel werk die je aan het begin van je weekend hebt achtergelaten.
Omdat je geen actie onderneemt in het weekend, kom je wel tot rust maar niet tot geestelijke rust. Je zit, zeker als je thuiswerkt, te dicht op je werk. Langzaam merk je dat je blikveld zich vernauwt, dat inspiratie uitblijft, dat je leeg raakt.
Hoe ik dat weet? Nou, ik zit er middenin. En dat leidde ertoe dat de tekst voor deze blog pas op het allerlaatste moment is geschreven.
Mijn hoofd zit zó vol met het halen van deadlines dat het ontbreekt aan inspiratie. Dat is een slecht teken. Ik ben bewust minder gaan werken, onder andere om meer te kunnen schrijven. En nu lijkt dat even helemaal mis te gaan. Minder werken is leuk, maar je wil wel iets opleveren dat kwalitatief goed is.
Balans! Ja, ja, allemaal prachtig in theorie en als het je lukt om altijd in balans te zijn, dan feliciteer ik je daarmee; dan weet jij hoe het werkt. Ik ben nog lerende.
Het komt goed, dat is dan weer een geruststelling. Omdat het ernaar uitziet dat de deadlines gehaald worden, dat ik goed werk heb geleverd.
Het vooruitzicht dat mijn hoofd dan vrij is van deze zorgen en dat de ruimte zich zal vullen met woorden die zich tot zinnen vormen, daar kan ik nu al blij van worden.
Nog even doorbijten.
Je bent er bijna. Je kan het.
Liever luisteren?
Mirjam mijmert 